مـه نو بیدل شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
گـــر به مــردم رخ چون آئینــه آن مه بنماید | غـــــم ایّـــــام ز آئینـــــۀ دلهــــــا بـــــزداید |
گفت یک لحظـــۀ دیگـــر که به بالین من آیـد | جســــم بی روح ندانســـت که یک لحظـه نپاید |
پیش چـــوگان بلا هــر کــه به میـــدان محبت | ســـر نه چـــون گوی کند گوی سعادت برباید |
رستگار آنکه دل اندر خم گیســـوی تو بنـــدد | ســـر بلند آنکه سر خود به کف پای تو ساید |
منّت از تیـر تو دل راست که از بهر تماشا | هــر دم از سینـــه برو روزن دیگـــر بگشاید |
رخ میـارای کزین بیشتــرم تاب و توان نیست | کم شـــود طاقت ما هر چه به حسن تو فزاید |
عقــده ها در دلم از زلف گره گیر تو باشد | مگــــرت ناوک مـــژگان ز دلم عقــــده گشــــاید |
جز به رخسـار چو خورشید تو ابروی هــلالی | کس ندیدست مه نو را که ز خورشید بر آید |
آنچنان بر سر عشقم که ندارم خبر از خویش | هر که بیخود شد ازین باده به خود باز نیاید |
پادشـــاهیســـت گـــدایی در دوســــت و لیــکن | این سعـــادت نه به هــر پادشهـی روی نماید |
دل که خلوتــگه یار اســت ز اغیـــار بپرداز | غیـــر دلــــدار درین خــانه مده ره که نشـاید |
آنچه میخواست دل از عشق رخش گشت میسر | گــــر بیایــــد به ســر کشتۀ خود یا که نیاید |
حســن گل بلبـل مسکین به نوا داشت وگر نه | بر گـــل روی تو بیدل به عبث می نسراید |
در ویکیپدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۶:۵۷ (UTC)