عطار (غزلیات)/به هر کویی مرا تا کی دوانی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (به هر کویی مرا تا کی دوانی) از عطار |
' |
به هر کویی مرا تا کی دوانی | ز هر زهری مرا تا کی چشانی | |
چو زهرم میچشاند چرخ گردون | به تریاک سعادت کی رسانی | |
گهی تابوتم اندازی به دریا | گهی بر تخت فرعونم نشانی | |
برآری برفراز طور سینا | شراب الفت وصلم چشانی | |
چو بنده مست شد دیدار خود را | خطاب آید که موسی لنترانی | |
ایا موسی سخن گستاخ تا چند | نه آنی که شعیبم را شبانی | |
من آنم که شعیبت را شبانم | تو آنی که شبانی را بخوانی | |
منم موسی تویی جبار عالم | گرم خوانی ورم رانی تو دانی | |
شبانی را کجا آن قدر باشد | که تو بیواسطه وی را بخوانی | |
سخن گویی بدو در طور سینا | درو در و گهر سازی نهانی | |
ایا موسی تو رخت خویش بربند | که تا خود را به منزلگه رسانی | |
نه ایوبم که چندین صبر دارم | نیم یوسف که در چاهم نشانی | |
برون آمد گل زرد از گل سرخ | مکن در باغ ویران باغبانی | |
نشان وصل ما موی سفید است | رسول آشکارا نه نهانی | |
زهی عطار کز بحر معانی | به الماس سخن در میچکانی |