عطار (غزلیات)/ای ز عشقت این دل دیوانه خوش
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (ای ز عشقت این دل دیوانه خوش) از عطار |
' |
ای ز عشقت این دل دیوانه خوش | جان و دردت هر دو در یک خانه خوش | |
گر وصال است از تو قسمم گر فراق | هست هر دو بر من دیوانه خوش | |
من چنان در عشق غرقم کز توام | هم غرامت هست و هم شکرانه خوش | |
دل بسی افسانهی وصل تو گفت | تا که شد در خواب ازین افسانه خوش | |
گر تو ای دل عاشقی پروانهوار | از سر جان درگذر مردانه خوش | |
نه که جان درباختن کار تو نیست | جان فشاندن هست از پروانه خوش | |
قرب سلطان جوی و پروانه مجوی | روستایی باشد از پروانه خوش | |
گر تو مرد آشنایی چون شوی | از شرابی همچو آن بیگانه خوش | |
هر که صد دریا ندارد حوصله | تا ابد گردد به یک پیمانه خوش | |
مرد این ره آن زمانی کز دو کون | مفلسی باشی درین ویرانه خوش | |
تو از آن مرغان مدان عطار را | کز دو عالم آیدش یک دانه خوش |