سعدی (غزلیات)/سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سعدی (غزلیات) (سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد) از سعدی |
' |
سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد | غلغل ز گل و لاله به یک بار برآمد | |
مرغان چمن نعره زنان دیدم و گویان | زین غنچه که از طرف چمنزار برآمد | |
آب از گل رخساره او عکس پذیرفت | و آتش به سر غنچه گلنار برآمد | |
سجاده نشینی که مرید غم او شد | آوازه اش از خانه خمار برآمد | |
زاهد چو کرامات بت عارض او دید | از چله میان بسته به زنار برآمد | |
بر خاک چو من بیدل و دیوانه نشاندش | اندر نظر هر که پری وار برآمد | |
من مفلس از آن روز شدم کز حرم غیب | دیبای جمال تو به بازار برآمد | |
کام دلم آن بود که جان بر تو فشانم | آن کام میسر شد وین کار برآمد | |
سعدی چمن آن روز به تاراج خزان داد | کز باغ دلش بوی گل یار برآمد |