سعدی (غزلیات)/آن ماه دوهفته در نقابست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سعدی (غزلیات) (آن ماه دوهفته در نقابست) از سعدی |
' |
آن ماه دوهفته در نقابست | یا حوری دست در خضابست | |
وان وسمه بر ابروان دلبند | یا قوس قزح بر آفتابست | |
سیلاب ز سر گذشت یارا | ز اندازه به درمبر جفا را | |
بازآی که از غم تو ما را | چشمی و هزار چشمه آبست | |
تندی و جفا و زشتخویی | هر چند که میکنی نکویی | |
فرمان برمت به هر چه گویی | جان بر لب و چشم بر خطابست | |
ای روی تو از بهشت بابی | دل بر نمک لبت کبابی | |
گفتم بزنم بر آتش آبی | وین آتش دل نه جای آبست | |
صبر از تو کسی نیاورد تاب | چشمم ز غمت نمیبرد خواب | |
شک نیست که بر ممر سیلاب | چندان که بنا کنی خرابست | |
ای شهره شهر و فتنه خیل | فی منظرک النهار و اللیل | |
هر کو نکند به صورتت میل | در صورت آدمی دوابست | |
ای داروی دلپذیر دردم | اقرار به بندگیت کردم | |
دانی که من از تو برنگردم | چندان که خطا کنی صوابست | |
گر چه تو امیر و ما اسیریم | گر چه تو بزرگ و ما حقیریم | |
گر چه تو غنی و ما فقیریم | دلداری دوستان ثوابست | |
ای سرو روان و گلبن نو | مه پیکر آفتاب پرتو | |
بستان و بده بگوی و بشنو | شبهای چنین نه وقت خوابست | |
امشب شب خلوتست تا روز | ای طالع سعد و بخت فیروز | |
شمعی به میان ما برافروز | یا شمع مکن که ماهتابست | |
ساقی قدحی قلندری وار | درده به معاشران هشیار | |
دیوانه به حال خویش بگذار | کاین مستی ما نه از شرابست | |
بادست غرور زندگانی | برقست لوامع جوانی | |
دریاب دمی که میتوانی | بشتاب که عمر در شتابست | |
این گرسنه گرگ بی ترحم | خود سیر نمیشود ز مردم | |
ابنای زمان مثال گندم | وین دور فلک چو آسیابست | |
سعدی تو نه مرد وصل اویی | تا لاف زنی و قرب جویی | |
ای تشنه به خیره چند پویی | کاین ره که تو میروی سرابست |