دیوان شمس/آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی) از مولوی |
' |
آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی | بار تو ده شکسته را بارگه وفا تویی | |
برج نشاط رخنه شد لشکر دل برهنه شد | میمنه را کله تویی میسره را قبا تویی | |
می زده مییم ما کوفته دییم ما | چشم نهادهایم ما در تو که توتیا تویی | |
روی متاب از وفا خاک مریز بر صفا | آب حیاتی و حیا پشت دل و بقا تویی | |
چرخ تو را ندا کند بهر تو جان فدا کند | هر چه ز تو زیان کند آن همه را دوا تویی | |
خیز بیار بادهای مرکب هر پیادهای | بهر زکات جان خود ساقی جان ما تویی | |
این خبر و مجادلی نیست نشان یک دلی | گردن این خبر بزن شحنه کبریا تویی | |
گردن عربده بزن وسوسه را ز بن بکن | باده خاص درفکن خاصبک خدا تویی | |
وقت لقای یوسفان مست بدند کف بران | ما نه کمیم از زنان یوسف خوش لقا تویی | |
از رخ دوست باخبر وز کف خویش بیخبر | این خبری است معتبر پیش تو کاوستا تویی | |
پر کن زان می نهان تا بخوریم بیدهان | تا که بداند این جهان باز که کیمیا تویی | |
باده کهنه خدا روز الست ره نما | گشته به دست انبیا وارث انبیا تویی |