دیوان بیدل شیرازی/صفت حسن
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مبتلای عشق | صفت حسن از بیدل شیرازی |
چتر زرّین |
دیوان بیدل شیرازی |
کس ندیدست چو آن روی گلی در چمنی | تا بدین حسن و لطافت که تو داری بدنی | |
قید جانها ز خم گیسوی پر پیچ و خمی | دام دلها ز سر زلف شکن در شکنی | |
مه به این حسن نباشد تو مگر خورشیدی | جسم این لطف ندارد تو مگر جان منی | |
این توئی کرده نهان روی به زیر چادر | یا که بر شاخۀ گل خیمه زده نسترنی | |
دلم آزرده نگردید و هی ام کرد دشنام | فحش تلخست و لیکن نه ز شیرین دهنی | |
مرغ دلها ز سر کوی تو هرگز نپرند | گر زنی سنگ جفا بر پرشان یا نزنی | |
به جز آن دلبر گلچهره در آفاق که دید | ماه سنگین دل سیمین تن گل پیرهنی | |
صفت حسن تو میگفتم و خلقی به خلاف | کآمدی از در و رفتند ز خود انجمنی | |
شهد از گفتۀ بیدل چکد امروز مگر | از لب لعل شکر بار تو گوید سخنی |
***