خواجوی کرمانی (غزلیات)/ای بوستان عارض تو گلستان جان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (ای بوستان عارض تو گلستان جان) از خواجوی کرمانی |
' |
ای بوستان عارض تو گلستان جان | چشم تو عین مستی و جسم تو جان جان | |
زلف تو دستگیر دل و پای بند عقل | لعل تو جانفزای تن و دلستان جان | |
مهر رخ تو مشتری آسمان حسن | یاد لب تو بدرقهی کاروان جان | |
بر سر نیامدست سیاهی بپر دلی | چون آن دو زلف قلب شکن در جهان جان | |
ز آندم که رفت نام لبت بر زبان من | طعم شکر نمیرودم از دهان جان | |
گوید خیال آن لب جانبخش دلفریب | هر لحظه با دلم سخنی از زبان جان | |
آن زلف همچو دال ببین بر کنار دل | و آن قد چون الف بنگر در میان جان | |
خواجو مباش خالی از آن می که خرمست | از رنگ و بوی او چمن و بوستان جان | |
زان لعل آتشین قدحی نوش کن که هست | نار دل شکسته و آب روان جان |