اوحدی مراغهای (غزلیات)/زلف ترا بدیدم و مشکم ز یاد رفت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (زلف ترا بدیدم و مشکم ز یاد رفت) از اوحدی مراغهای |
' |
زلف ترا بدیدم و مشکم ز یاد رفت | هر کو به دام زلف تو اندر فتاد رفت | |
بر بوی باد زلف تو شب روز میکنم | دردا! کز اشتیاق تو عمرم به باد رفت | |
روزی اگر ز زلف تو بندی گشودهام | بر من مگیر، کان به طریق گشاد رفت | |
گفتی که: بامداد مراد تو میدهم | زان روز میشمارم و صد بامداد رفت | |
دل را غم تو زهر جفا داد و نوش کرد | جان از کف تو شربت غم خورد و شاد رفت | |
ظلمی که از غم تو گذشتت بر سرم | رخ بازکن، که آن همه عدلست و داد رفت | |
گر اوحدی ز دست برفت ای، پسر، چه باک؟ | اندر زمانه هر که ز مادر بزاد رفت |