ابر و کوچه/چراغ میکده
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ابر | چراغ میکده از فریدون مشیری |
دریاب مرا |
ابر و کوچه |
چو آفتاب، در آی از درم شراب بنوش
شراب شبنم جان را، چو آفتاب بنوش!
چراغ میکده دیوان حافظ است، بیا
شبی به خلوت رندان و شعر ناب بنوش
زمانه جام گلاب تو را، گل آب کند
بیا شراب بیامیز و با گلاب بنوش
چو گل به چشمۀ خورشید رو کن ای دریا
نه تلخ کاسۀ وارونۀ حباب بنوش
به گریه گفتمش: از بوسه ای دریغ مدار
به خنده گفت: "این باده را به خواب بنوش !"